دكتر داریوش صفوت با بیش از پنجاه سال تجربه‌ی فعالیت‌های اداری و اجتماعی معتقد بود كه احكام، تقدیرنامه‌ها، نشان‌ها و … بیانگر واقعی فعالیت‌های یك انسان در جامعه‌ی امروز نیست. برای اثبات این مدعا، با لبخندی كه در پشت آن یك طنز اجتماعی نهفته بود، می‌گفت: «در دهه‌ی شصت، یك حكم از طرف دانشگاه با عنوان: نماینده‌ی تام‌الاختیار دانشگاه تهران در شورای ارزشیابی فیلمِ وزارت ارشاد ملی به من دادند، كه هیچ وقت استفاده نشد و فسخ هم نشد! در قبالش كارهایی انجام شد مثل نظارت چندین‌ماهه روی مركز حفظ و اشاعه از سال 69 به بعد، كه هیچ وقت حكمی بابت آن نگرفتم» .

احكام دكتر صفوت به چهار بخش عمده تقسیم می‌شوند:

احكام اداری مربوط به وزارت دارایی

احكام تدریس در دانشگاه

احكام، مسئولیت‌ها و عضویت در شوراها و كمیته‌ها

احكام اداری مربوط به فعالیت‌های علمی و هنری